Łazęgowanie
Jeśli teorie na temat dużego znaczenia zabawy dla rozwoju człowieka są słuszne, to skłonność niektórych rodziców do nadmiernego chronienia swoich pociech przed wszystkimi prawdziwymi i wyimaginowanymi niebezpieczeństwami może mieć zgubne skutki dla rozwoju tychże. Troska o bezpieczeństwo dzieci w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych doprowadziła do głębokich zmian w charakterze dzieciństwa. Normalne niegdyś rodzaje aktywności, takie jak łazęgowanie z przyjaciółmi czy nawet chodzenie do szkoły bez opieki, stają się obecnie coraz rzadsze. Powszechnie uważa się, że dzieci nie powinny być zostawiane samym sobie, a ich zajęcia są ciągle kontrolowane z obawy, by nie stała się im żadna krzywda. Brytyjski socjolog, Frank Furedi, komentując rosnący, lecz w znacznymi stopniu bezpodstawny niepokój rodziców na Zachodzie, stwierdził: ?Instytucjonalizacja ostrożności w największym stopniu dotyka życia dziecka. W ostatnich dwudziestu latach obawy o bezpieczeństwo dzieci stały się niezmiennym przedmiotem dyskusji. Uważa się, że niebezpieczeństwo czyha na dzieci na każdym kroku”. Wbrew wszystkiemu jednak liczba przypadków molestowania i zabójstw dzieci w okresie pokoju jest w miarę stała w większości krajów uprzemysłowionych.
Dzieci mają coraz mniej okazji do nieskrępowanej zabawy. W coraz większym stopniu pozbawia się je szans ćwiczenia bójek i kontaktów towarzyskich, stąd trudniej im radzić sobie w sytuacjach konfliktu i współpracy. Coraz mniej ćwiczą, są otyłe i nie mają kondycji. W szkołach coraz częściej uważa się, że zabawa to marnotrawienie czasu. Jest jej coraz mniej w rozkładach zajęć, również z powodu rosnącej konkurencji między szkołami, a także wymagań ambitnych rodziców. Omawialiśmy długofalowe korzyści nieustrukturalizowanej aktywności przedszkolnej, ukazanej przez projekt High/Scope. Uspołecznianie oraz stopień, w jakim zajęcia uspołeczniające motywują dziecko do dalszej nauki, wyraźnie determinują postrzeganie dziecięcej zabawy. To czas doświadczeń, które mogą się już nie powtórzyć.
