Przestępstwa seksualne
Kiedy rozmawiamy o stosunkach płciowych, często znajduję potem w naszej skrzynce pytania dotyczące przestępstw seksualnych. Rodzice rzadko rozmawiają o tym, nie chcąc zbytnio straszyć swoich dzieci. Niektórzy chcą po prostu oszczędzić im opowieści o tych przerażających historiach i jest to zupełnie zrozumiałe. Nie zmienia to jednak faktu, że takie rzeczy się zdarzają. Uważamy, że najlepszym sposobem uchronienia dzieci przed tego typu przeżyciem jest uświadomienie im istniejących zagrożeń i poinstruowanie, jak należy postępować, jeśli staną się ofiarami przestępstw seksualnych.
Omówimy trzy rodzaje przestępstw: gwałt, kazirodztwo i molestowanie dzieci.
Gwałt
Gwałtem nazywamy zmuszenie kogoś do odbycia stosunku seksualnego wbrew jego woli. Może to się zdarzyć każdemu, niezależnie od wieku. Większość o- fiar to kobiety, a większość gwałcicieli to mężczyźni. Oczywiście teoretycznie jest to możliwe, że kobieta grożąc pistoletem może zmusić mężczyznę albo inną kobietę do stosunku. Jest również możliwe zgwałcenie mężczyzny przez mężczyznę. Jednak najczęstsze przypadki gwałtów to zmuszanie kobiety przez mężczyznę. Jeśli jesteś ofiarą tego przestępstwa, powinnaś natychmiast zwrócić się o pomoc. Często zdarza się, że ofiary będąc w stanie szoku idą do domu i izolują się od całego świata. Osobie zgwałconej potrzebna jest przede wszystkim pomoc lekarska. Nawet jeśli nie ma widocznych obrażeń zewnętrznych, mogą wystąpić poważne uszkodzenia wewnętrzne. Ofiara gwałtu powinna zostać poddana testom wykrywającym choroby weneryczne i testom ciążowym. Może wziąć tak zwaną pigułkę poranną, zapobiegającą ewentualnej ciąży. Ze względu na te badania nie powinno się ani kąpać, ani brać prysznica przed wizytą u lekarza. Osoba zgwałcona może potrzebować po tak dramatycznym przeżyciu również wsparcia psychicznego.
Kazirodztwo i seksualne molestowanie dzieci
Kazirodztwo oznacza kontakty seksualne między członkami rodziny (z wyłączeniem oczywiście kontaktów seksualnych męża z żoną). Przybiera ono rozmaite formy – od dotykania, pieszczenia lub całowania narządów płciowych po stosunek płciowy. Ofiarami kazirodztwa są na ogół dziewczęta wykorzystywane przez ojca, ojczymów, wujków, braci, kuzynów. Ofiarą bywa też chłopiec nękany przez krewnych płci żeńskiej i męskiej. Wiek ofiar bywa różny – począwszy od małych dzieci, a skończywszy na nastolatkach.
Między rodzeństwem dochodzi czasami do różnych form kontaktu seksualnego, mających postać zabaw „w doktora" lub „w mamę i tatę". Nie jest to uważane zwykle za kazirodztwo i nie musi to być szkodliwe.
Lecz zmuszanie do kontaktów seksualnych brata lub siostrę jest już kazirodztwem, molestowaniem seksualnym i może mieć bardzo groźne skutki.
Kazirodztwo nie musi wiązać się z presją fizyczną. Dorosły może wykorzystać swoją pozycję rodzinną i nakłonić dziecko do kontaktu seksualnego bez uciekania się do siły. Większość dzieci jest tak przerażona, że po prostu nie wie, jak ma się zachować i jak uniknąć podobnej sytuacji w przyszłości.
Molestowanie seksualne może przybierać różne formy – od pieszczot aż po stosunek. Tym się różni od kazirodztwa, że jego sprawcą nie jest członek rodziny. Może to być ktoś zupełnie obcy lub znajomy rodziców.
Jeśli jesteś ofiarą jednego z tych przestępstw, spróbuj koniecznie o tym komuś powiedzieć. Najlepiej rodzicom (jeśli jedno z nich jest sprawcą – trzeba o tym powiadomić drugiego rodzica). Czasami rodzice początkowo nie dowierzają swoim dzieciom. Wtedy zwróć się do wujka, cioci, dziadka, babci, starszej siostry lub brata – do kogoś, kto, jak sądzisz, uwierzy ci. Możesz też opowiedzieć o swoich kłopotach nauczycielowi, pedagogowi szkolnemu, rodzicom przyjaciela, księdzu albo innemu dorosłemu, do którego masz zaufanie.
Czasem dziecku, które padło ofiarą kazirodztwa lub było molestowane, niezwykle trudno jest o tym mówić. Często bywa, że osoba popełniwszy przestępstwo wymusza na ofierze obietnicę zachowania wszystkiego w tajemnicy. Są jednak takie obietnice i sekrety, których nie wolno zatrzymywać dla siebie, a seksualne przestępstwo jest niewątpliwie jednym z nich. Czasem dziecku, które padło ofiarą, wydaje się, że w jakiś sposób zawiniło, oskarża samo siebie, że nie zdołało uniknąć takiej sytuacji, i wtedy trudno mu o tym opowiadać. Lecz to nieprawda. Winę za przestępstwo ponosi zawsze ten, kto jest starszy. Nigdy nie obciąża się winą ofiary. Niekiedy dzieci nie wyjawiają prawdy w strachu przed sprawcą. Policja lub inne władze powinny zapewnić im całkowitą ochronę .
Dzieci, które stały się ofiarą kazirodczych skłonności, często wahaj ą się przed wyznaniem prawdy obawia- jąc się, że skoro kazirodztwo jest przestępstwem, osoba, które je popełniła będzie miała kłopoty z policją. Choć większość z nich czuje wstręt do tego, co się stało, nie chce posłać kogoś z rodziny do więzienia. Choć zwrócenie się do policji wydaje się myślą przerażającą, w rezultacie takie postępowanie przyniesie korzyść każdemu, a braci i siostry ochroni przed podobnym nadużyciem. Nie każdy popełniający przestępstwo kazirodztwa trafia do więzienia. Sędzia może skierować go na badania psychiatryczne, upewniając się jednocześnie, że dziecko jest bezpieczne.
Niektóre dzieci nie chcą wyznać prawdy, ponieważ obawiają się, że rodzina się rozpadnie, rodzice wezmą rozwód, że swoim wyznaniem pogorszą sytuację. Lecz gorszej sytuacji w rodzinie niż zmuszanie dziecka do kontaktów seksualnych już być nie może. I ofiara, i reszta rodziny potrzebują pomocy w rozwiązaniu tego problemu. Nikt jej nie otrzyma, póki poszkodowany nie zdobędzie się na odwagę i wszystkiego nie ujawni.
Ofiary przestępstw seksualnych zazwyczaj doznają mieszanych uczuć: złości, zakłopotania i wstydu. One również nie skłaniają do zwierzeń. Lecz pamiętaj, że masz pełne prawo bronić się przed wszystkim, co cię dotyka i krzywdzi. Toteż przełam swój wstyd i ujawnij prawdę.
