Zmiany w sromie
Odbyt
Mimo że odbyt znajduje się w takiej bliskości narządów płciowych, sam nie jest organem płciowym. Jest to jeszcze jeden otwór w tej okolicy ciała.
Jeśli poprowadzisz linię od ujścia pochwy w dół, natrafisz właśnie na odbyt. Jest to zewnętrzne ujście jelit, które mają kształt długich, pustych w środku rurek, ułożonych wewnątrz ciała.
Czy pamiętacie naszą rozmowę o tym, jak pokarm rozkłada się w organizmie i że mocz jest częścią wydalanych na zewnątrz produktów? Oprócz płynu efektem tego rozkładu są również treści o stałej konsystencji, zwane kałem. Kał przesuwa się przez jelita i kiedy w wiadomym celu udajemy się do toalety, ruchy jelit i powodują wydalenie go na zewnątrz przez odbyt.
Skóra wokół odbytu, podobnie jak w przypadku sromu, może ciemnieć w czasie dojrzewania. W tym też czasie pojawia się tam owłosienie.
Na tym wyczerpaliśmy temat zewnętrznych narządów płciowych. W następnym rozdziale przyjrzymy się narządom wewnętrznym i opowiemy, co się z nimi dzieje w okresie dojrzewania.
Ujście pochwy
Teraz, gdy wiecie, gdzie jest ujście cewki moczowej, łatwo znajdziecie ujście pochwy. Jak już wcześniej była o tym mowa, pochwa znajduje się wewnątrz ciała, więc jej nie zobaczycie. Można ujrzeć jedynie ujście pochwy – mieści się w prostej linii poniżej ujścia cewki moczowej.
Ilustracje przedstawiające ujście pochwy są czasami mylące, bo ukazują ciemną, dużą dziurę. W rzeczywistości pochwa przypomina torbę lub woreczek. U małych dziewczynek nie jest jeszcze zbyt duża. W miarę dojrzewania zaczyna rosnąć, ale nawet u dorosłych kobiet jej długość waha się od 6 do 10 centymetrów. Pochwa jest jednak bardzo elastyczna i rozciągając się może nawet kilkakrotnie przekroczyć swój normalny rozmiar. Ta właściwość jest konieczna, gdyż podczas stosunku musi pomieścić męski członek. W chwili porodu dziecko opuszcza ciało matki również przez pochwę.
Prócz tych szczególnych sytuacji ścianki pochwy przylegają do siebie. Gdy patrzymy do wnętrza nie nadmuchanego balonu, nie dostrzegamy w nim wolnej przestrzeni. Widzimy tylko przyklejone do siebie powłoki. Podobnie rzecz wygląda w pochwie. Nie widzimy ciemnej przestrzeni, lecz mięsiste ścianki ściśle przylegające do siebie.
Błona dziewicza
Ujście pochwy może być częściowo zasłonięte cienkim płatem skóry zwanym błoną dziewiczą.
U każdej kobiety wygląda ona inaczej. Może to być albo pierścień ze skóry, wokół krawędzi ujścia pochwy, może przykrywać ujście pochwy całkowicie lub częściowo, może mieć jedną lub więcej dziurek. Rysunek ilustruje różne przykłady błony dziewiczej.
U młodych dziewcząt nie jest dostrzegalna. Staje się grubsza i sztywniej sza dopiero podczas dojrzewania. Jednak nie zawsze da się ją zauważyć. Niektóre kobiety rodzą się bez niej, u innych jest tak mała, że nie sposób jej zobaczyć. Sporadycznie może ulec uszkodzeniu, na przykład podczas wykonywania intensywnych ćwiczeń gimnastycznych lub w trakcie jazdy konnej.
Mimo iż wydaje się to dziwne, niektórzy ludzie przywiązywali do tego małego i cienkiego kawałka skóry ogromną wagę.
Wyobrażali sobie, że błona dziewicza u wszystkich kobiet wygląda tak samo, to znaczy, że jest to kawałek skóry z licznymi dziurkami, rozciągający się w poprzek ujścia pochwy. Myśleli także, że jedynym powodem nieposiadania błony dziewiczej może być rozerwanie jej przez prącie podczas stosunku. Dziś wiemy, że nie jest to prawda, że posiadanie lub nieposiadanie błony dziewiczej, jej rozerwanie lub niero- zerwanie nie muszą mieć związku z odbytym stosunkiem seksualnym (zdarza się, że niektóre kobiety mogą odbywać stosunki bez rozerwania lub rozciągnięcia błony).W dawnych czasach uważano, że jeśli kobieta nie ma nierozerwanej błony dziewiczej, to nie jest dziewicą (dziewica to kobieta, która nie miała jeszcze stosunku płciowego). Przywiązywano także dużą wagę do dziewictwa dziewczyny przed ślubem. Oczywiście dzisiaj również wiele osób ma podobny stosunek do tej sprawy, ale dawniej dziewczyna, która wychodząc za mąż nie była dziewicą, narażała się na poważne kłopoty. W niektórych krajach groziło to nawet śmiercią. W innych badano dziewczęta, czy mają błonę dziewiczą, i jeśli nie miały, nie mogło dojść do ślubu. Gdzie indziej po nocy poślubnej panna młoda musiała, na dowód swojego dziewictwa, wywiesić w oknie prześcieradło. Ponieważ noc poślubna była pierwszą okazją do odbycia stosunku seksualnego i ponieważ sądzono, że błona dziewicza może pęknąć i krwawić tylko podczas stosunku, prześcieradła musiały być zakrwawione jako dowód, że panna młoda była dziewicą.
Łatwo możecie sobie wyobrazić, na jakie konsekwencje była narażona dziewczyna, która urodziła się bez błony dziewiczej albo u której została ona rozerwana w dzieciństwie. Niektóre były zabijane, inne albo nigdy nie wychodziły za mąż, albo żyły okryte hańbą.
Zdarzało się również, że podczas defloracji (rozdziewiczenia) krwawienie było niewystarczająco obfite. A więc i te panny młode, których błona dziewicza miała odpowiednią budowę, mogły nie zakrwawić prześcieradła. Historia zna wiele przykładów sprytnych pań, które rozlewały krew zwierzęcą, aby oszukać zbyt ciekawskich. I to wszystko dla małego, nieważnego kawałka skóry!
Obecnie postawa większości ludzi wobec tego zagadnienia zdecydowanie zmieniła się. Ale w niektórych krajach wciąż pokutują stare przesądy. Po prostu je zignoruj. Tak naprawdę obecność i budowa błony dziewiczej nie mają nic wspólnego z faktem bycia dziewicą. Stwierdzić to mogą tylko doświadczeni lekarze posługując się mikroskopem.
W chwili defloracji, niezależnie od okoliczności, w jakich to następuje – w czasie stosunku seksualnego, uprawiania gimnastyki czy jazdy konnej – może wystąpić ból i krwawienie. Natężenie jednego i drugiego jest sprawą indywidualną i nie można jasno określić, co jest prawidłowe, a co nie. Krwawienie defloracyjne może być dość znaczne, może być ledwie zauważalne i może też nie być go wcale. Identycznie jest z bólem.
Możesz go wyraźnie czuć, może być mało wyczuwalny, a możesz też go wcale nie poczuć. Jeśli jednak ból czy krwawienie są bardzo silne, powinnaś skonsultować się z lekarzem. Zdarza się to jednak niezwykle rzadko. Dla ogromnej większości kobiet defloracja nie wiąże się z żadnymi kłopotami.
Ujście cewki moczowej
Poniżej łechtaczki w prostej linii znajduje się ujście cewki moczowej. Mocz to substancja wytwarzana przez nasz organizm ze zbędnych części pokarmu. Pokarm, który spożywamy, rozkłada się, by dostarczyć organizmowi energii. Nie wszystkie jednak składniki pożywienia mogą być zużyte przez nasz organizm. To, co nie zużyte, zostaje wydalone na zewnątrz pod postacią przezroczystej, żółtej cieczy. Mocz zbiera się w pęcherzu, położonym wewnątrz ciała, przypominającym balon lub torebkę foliową. Jest zakończony cewką moczową wychodzącą na zewnątrz. Ujście cewki znajduje się na jej końcu. Gdy balon jest pełny, mocz zostaje wydalony na zewnątrz właśnie tą drogą.
Możesz mieć kłopot, jeśli zechcesz dokładnie zobaczyć, gdzie znajduje się ujście cewki moczowej. Pierwsze zagłębienie leżące w prostej lini poniżej łechtaczki to właśnie ujście cewki moczowej. Przypomina odwróconą literę V. Podczas dojrzewania ujście cewki staje się bardziej widoczne niż w dzieciństwie.
Jeśli nie będziesz szukać dokładnie w lini prostej, możesz je pomylić z dwoma malutkimi gruczołami umiejscowionymi w pobliżu. Zakończone małymi otworkami, znajdują się po obu stronach ujścia cewki moczowej. Podobnie j ak gruczoły na większych i mniej – szych wargach sromowych, również te wytwarzają wydzielinę, co sprawia, że ich otoczenie jest lekko wilgotne. Otworki na gruczołach u jednych kobiet są prawie niedostrzegalne, u innych większe i mogą być pomylone z ujściem cewki moczowej.
Masturbacja
Łechtaczka oraz cała ta część naszego ciała jest bardzo wrażliwa. Dotykając jej możesz odczuwać podniecenie. Dotykanie, głaskanie, pocieranie; przyciskanie tej okolicy dla uzyskania przyjemności nazywa się masturbacją, onanizmem, samogwałtem lub w języku młodzieżowym – samoobsługą.
Czasami podczas masturbacji podniecenie osiąga tak duże natężenie, iż występuje stan orgazmu.
Trudno precyzyjnie opisać to zjawisko, ponieważ każdy przeżywa to inaczej. Nie ulega tylko wątpliwości, iż jest to jedna z większych przyjemności dla człowieka.
Nie wszyscy się onanizują, ale większość z nas kiedyś to robiła. Niektóre kobiety zaczynaj ą masturbować się w dzieciństwie i robią to przez długie lata, niektóre początkują w okresie dojrzewania, inne będąc już w pełni dojrzałe. Są również takie, które nigdy tego nie robiły. Wszystkie wymienione zachowania są jak najbardziej normalne.
Także wielu chłopców i mężczyzn się onanizuje. W ich przypadku orgazm może być wywołany przez dotykanie lub pocieranie członka (szerzej na ten temat będę pisać w rozdziale „Dojrzewanie chłopców").
Panuje powszechna opinia, że po rozpoczęciu normalnego współżycia seksualnego lub po ślubie nikt już się więcej nie onanizuje. Nie jest to prawda. Ludzie, którzy prowadzą normalne życie płciowe, często mas- turbują się sami albo wspólnie z partnerem.
Na temat masturbacji panuje wiele mitów. Przez długi czas wierzono, że może ona doprowadzić do obłędu, ślepoty lub skretynienia. Oczywiście nie ma to nic wspólnego z prawdą, bo gdyby tak było, otoczeni bylibyśmy tłumem niewidomych szaleńców. Istnieją również przesądy, że przy onanizmie pojawia się owłosienie na wewnętrznej stronie dłoni, krosty na twarzy, kurzajki na palcach i jeszcze inne dziwne rzeczy. Słyszałam też kiedyś, że onanizm może sprawić, iż po rozpoczęciu normalnego współżycia nie będziemy odczuwać pełnej przyjemności. To też nie jest prawda. Wręcz przeciwnie, onanizm przygotowuje nas w pewien sposób do kontaktów seksualnych w przyszłości. Większość ekspertów uważa, że nauczenie się, jak sprawiać samemu sobie przyjemność seksualną, stanowi pierwszy krok do nauczenia się, jak doznawać rozkoszy seksualnej z partnerem.
W mojej klasie uczniowie pytają, czy częste onanizowanie się może być szkodliwe dla zdrowia. Onanizm w żaden sposób nie jest szkodliwy dla zdrowia. Przy bardzo częstym masturbowaniu się może jednak wystąpić podrażnienie narządów płciowych wskutek ich pocierania.
Niektórzy ludzie robią to codziennie, a nawet kilka razy dziennie. Inni onanizują się bardzo rzadko albo wcale. Jak już wiemy, każde z tych zachowań jest normalne.
Podczas masturbacji wielu ludzi lubi wyobrażać sobie różne historie, które jeszcze bardziej ich podniecają. Nazywamy to erotycznym marzeniem lub fantazjowaniem. Kiedy marzymy o sprawach związanych z seksem, nazywamy je seksualnymi fantazjami. Jest to bogaty i urozmaicony sposób poznawania własnej osobowości seksualnej, więc odpręż się i ciesz się tym.
Dla niektórych oddawanie się seksualnym fantazjom i onanizm są sprzeczne z ich przekonaniami religijnymi lub moralnymi i czują wyrzuty sumienia, gdy to robią. Jeśli onanizm jest sprzeczny z twoimi poglądami, możesz się od niego powstrzymać. Musisz sama o tym postanowić, bo męczące poczucie winy nie jest korzystne dla twojej młodej psychiki. My ograniczamy się tylko do zapewnienia, że jest to normalna w waszym wieku reakcja na rozwijające się uczucia erotyczne i że jest całkowicie bezpieczna dla zdrowia.
Zostawmy jednak masturbację i fantazjowanie, powróćmy do opisu ciała.
Wargi mniejsze
Po rozchyleniu warg większych ujrzysz dwa fałdy skóry, zwane wargami mniejszymi (po łacinie labia minora). W dzieciństwie mogą być niemal niedostrzegalne, jednak podczas dojrzewania zaczynają rosnąć i stają się bardziej widoczne. Podobnie jak wargi większe, służą do osłony miejsc znajdujących się między nimi. Wraz z dojrzewaniem również zmieniają kolor i stają się bardziej pomarszczone.
Na rysunku możecie zauważyć, że wyglądają one różnie u różnych kobiet. U większości są mniejsze niż wargi zewnętrzne. Jednakże czasami zdarza się, że wystają poza nie. Na ogół obie wargi mniejsze mają ten sam rozmiar, ale zdarza się, że jedna jest większa od drugiej.
Wargi mniejsze nie są pokryte owłosieniem ani u dziewczynek, ani u dorosłych kobiet. W miarę dorastania stają się coraz bardziej wilgotne, ponieważ i one posiadają gruczoły łojowe, które podczas dojrzewania produkują więcej wydzieliny.
Łechtaczka
Łechtaczka znajduje się w miejscu, gdzie wargi mniejsze łączą się ze sobą (w pobliżu wzgórka łonowego). U dorosłych kobiet ma ona rozmiar mniej więcej gumki na ołówku. U niektórych kobiet połączenie dwóch warg mniejszych tworzy coś w rodzaju kaptura przykrywającego łechtaczkę. Z kolei u innych łechtaczka wystaje spod okrycia utworzonego przez to złączenie. Gdy odczuwamy podniecenie, puchnie ona i nieco powiększa się. W miarę dojrzewania rośnie.
Aby obejrzeć łechtaczkę, będziesz musiała rozsunąć wargi mniejsze, ale nawet wtedy zobaczysz tylko jej koniuszek. Pozostała część schowana jest pod skórą. Jeśli dotkniesz skóry powyżej łechtaczki, możesz wyczuć coś, co przypomina gumową strunę. Jest to trzon łechtaczki.
Wzgórek łonowy
Nasz przegląd zaczniemy od wzgórka łonowego. Jak zapewne pamiętacie, jest to warstwa tkanki tłuszczowej pokrywająca kość łonową. To właśnie na wzgórku zaczyna rosnąć owłosienie łonowe, a u dorosłej kobiety pokrywają go już gęste, poskręcane włoski.
Miejsce to w okresie dojrzewania staje się bardziej mięsiste i uwypukla się. Dzieje się tak dlatego, że grubieje warstwa tkanki tłuszczowej na kości łonowej.
Wargi większe (zewnętrzne)
Poniżej wzgórka zobaczysz dwa oddzielne fałdy skóry. Jak już wcześniej była o tym mowa, są to wargi większe, których łacińska nazwa brzmi labia maiora (labia- wargi, maiora – większe). U małych dziewczynek wargi większe mogą być pozbawione owłosienia lub pokryte lekkim, jasnym meszkiem. Właściwe owłosienie łonowe zaczyna pokrywać tę część ciała dopiero w okresie dojrzewania.
Zanim dziewczęta zaczną dojrzewać, często ich wargi są rozdzielone w taki sposób, że jedna nie dotyka drugiej. Podczas pokwitania wargi stają się pełniejsze i zaczynają do siebie przylegać. Wargi większe u dorosłych kobiet na ogół stykają się, jednakże zdarza się, że po urodzeniu dziecka nieznacznie się rozchylają. W podeszłym wieku stają się cieńsze i zwiotczałe, tak że mogą znowu przestać do siebie przylegać.
Wargi u małych dziewczynek są gładkie. W okresie pokwitania zaczynają się lekko marszczyć. U dorosłej kobiety są pomarszczone, by znów stać się gładkimi w podeszłym wieku.
Wargi większe służą jako osłona dla wnętrza sromu. Jest ono nie owłosione, zarówno u małych dziewczynek, jak i u dorosłych kobiet. Wewnętrzna strona warg u młodych dziewcząt jest gładka, jednak podczas dojrzewania pojawiają się tam nieznaczne wyniosłości. Są to gruczoły łojowe. Wytwarzają drobną ilość płynu, który sprawia, że to miejsce jest stałe nawilżone, a zatem chronione przed podrażnieniem. Gdy zaczniesz dojrzewać, możesz odczuwać tam lekką wilgoć. Jest to właśnie spowodowane wydzieliną produkowaną przez te gruczoły. Możesz też zauważyć, że te miejsca zaczynają wydzielać inny zapach. I to również dzieje się za sprawą wspomnianych gruczołów.
W dzieciństwie miejsce to może być lekko różowe, czerwone lub nawet ciemnobrązowe w zależności od karnacji twojej skóry. W czasie dojrzewania kolor może się ściemniać lub rozjaśniać.
Zmiany w sromie
Zewnętrzne narządy płciowe, zwane sromem, w okresie dojrzewania również się zmieniają. Łatwo można odróżnić poszczególne części sromu posługując się lusterkiem, tak jak dziewczyna na rysunku. Ilustracja ta przedstawia ponadto zewnętrzne narządy płciowe małej dziewczynki, dziewczyny w okresie dojrzewania i dorosłej kobiety.
Najlepszym sposobem zapoznania się z tą częścią ciała i zaobserwowania zmian zachodzących w okresie dojrzewania jest użycie lusterka i porównanie tego, co się w nim widzi, z rysunkiem. Twój srom nie musi wyglądać dokładnie jak na ilustracji, gdyż ciało każdego człowieka ma pewne swoje, niepowtarzalne cechy. Ale gdy patrzysz na zdjęcie przedstawiające twarz człowieka, nie będziesz miała problemów ze znalezieniem na swojej twarzy takich elementów, jak nos, usta i oczy, mimo że zdjęcie nie jest odbiciem twojego własnego oblicza. Tak samo, patrząc na rysunek obrazujący srom, możesz odróżnić poszczególne jego części. Po pewnym czasie nauczysz się rozpoznawać charakterystyczne cechy twoich organów płciowych, tak samo jak bez problemu możesz określić, czy twój nos jest prosty, czy zadarty.
Dla niektórych używanie lusterka do obserwacji narządów płciowych, dotykanie ich i uczenie się ich nazw jest wspaniałym pomysłem. Jedna z dziewcząt powiedziała nam:
Oglądałam siebie wiele razy. Pewnego razu mama wzięła lusterko i doradziła mi jak oglądać te części ciała, oraz pokazała, jak to u niej wygląda. Dzięki temu wiem, jak to będzie, gdy dorosnę. Mama nauczyła mnie wszystkich nazw oraz wyjaśniła, do czego każdy z organów służy.
Inne dziewczęta nie są tak swobodne w dotykaniu i patrzeniu na swoje narządy płciowe. Jedna z nich zwierzyła się:
Wydawało mi się to trochę nieprzyzwoite, że można wziąć lusterko i oglądać to wszystko, ale byłam tak ciekawa, że pewnego dnia zamknęłam się w sypialni i z uwagą przyjrzałam się. Cieszę się, że to zrobiłam. Dowiedziałam się więcej o sobie i nie jest to dla mnie już tajemnica.
Z kolei inna osoba stwierdziła stanowczo:
To obrzydliwe, nigdy tego nie zrobię.
Tę dziewczynę wychowano w przeświadczeniu, że jej narządy płciowe są czymś złym i nieczystym i że patrzenie na nie lub dotykanie ich jest wysoce nieprzyzwoite. Nawet jeśli nie zostałaś wychowana w podobnym duchu, możesz czuć się nieswojo odsłaniając swoje intymne części ciała. Prawdą jest, że ludzie nie rozmawiają zbyt często na temat organów płciowych. Jeśli wydaje się, że coś jest zbyt okropne, aby o tym rozmawiać, to rzeczywiście okazuje się okropne.
Jednakże nie ma nic nieczystego ani nieprzyzwoitego w narządach płciowych. Ludzie mogą się czuć nieswojo, gdyż kojarzą się one z seksem, co ludzi często peszy. Niektórym może wydaje się, że są one nieczyste, ponieważ otwory, przez które mocz i kał opuszczają nasze ciało, znajdują się tuż obok. W rzeczywistości organy płciowe nie są wcale brudniejsze niż jama ustna (tak naprawdę w jamie ustnej jest więcej zarazków).
Na następnych stronach omówimy poszczególne części sromu oraz ich ewolucję w okresie dojrzewania. Jeśli czujesz się nieswojo patrząc i dotykając tych części swojego ciała, to po prostu przeczytaj tych kilka stron i obejrzyj rysunki. Nie chcemy cię zmuszać do robienia czegokolwiek, co mogłoby cię wprawić w zakłopotanie. Jeśli jednak kiedyś zaakceptujesz ten pomysł, radzimy trzymać lusterko pod ręką, tak abyś podczas lektury mogła obejrzeć to, o czym mówimy. Możesz to zrobić w towarzystwie mamy, starszej siostry lub koleżanki. Wybierz taki sposób, który wyda ci się najwłaściwszy.